Moción de literatura en Rianxo

18:40 Vanesa Santiago 0 Comentarios

Pouco a pouco, imos acadando os nosos obxectivos ocultos, como facernos co dominio do mundo concello a concello a golpe de libro. Aquí nos vedes, onte, 27 de xullo de 2013, presidindo o pleno municipal de Rianxo. No medio tendes a quen isto escribe, e a un lado e outro David, representando a Urco Editora, e o escritor Xosé Duncan (autor de As crónicas de Bran: A revolta dos mestres), que actuou de anfitrión da xornada por atoparse en casa.
Ás nosas costas, senllos retratos de Castelao; e, volvendo a vista á nosa fronte, poderiades ver unhas e uns asistentes que non deixaban escapar cada unha das palabras que diciamos e que finalmente, tras o intre habitual de silencio monacal, se decidiron a preguntar as cousas que lles chamaron a atención. Espero que non agardasen en serio o bocata de mortadela que se ofreceu a quen preguntara...
A novidade nesta ocasión foi a recepción dunha carta da mesmísima Fiona Dalúa, que desculpaba a súa ausencia en tan peculiar moción literaria por andar de vacacións por Tarragona. Incluso as personaxes fantásticas as precisan de cando en vez.
Ao remate, chegou o intre de sacarlle a tapa ao bolígrafo para asinar algún que outro libriño.


Co que dixen, xa podedes imaxinar que todo tiña que saír tan rodado como saíu e non queda máis que dar as grazas á xente de Rianxo pola súa acollida!

0 comentarios:

Unha augusta presentación

19:40 Vanesa Santiago 0 Comentarios

Xa pasou máis dun mes e aínda non escribín nada sobre a presentación que fixen o 11 de xuño en Lugo, cidade augusta, e concretamente na súa Biblioteca Nodal, mais nunca é tarde para remedialo.

Lugo é unha cidade que roubou un anaco do meu corazón durante o tempo que pasei vivindo nela. Na propia presentación comentei que foi alí onde descubrín que os pequenos poden ser maiores de idade, onde a xente non garda os trastes no faiado senón no rocho, e onde o adarve dunha muralla pode ser un bo substitutivo do meu máis querido paseo marítimo.

Iso dixen e niso pensaba antes de dicilo, mentres me achegaba á Biblioteca Nodal de Lugo, antiga Biblioteca Pública do Estado, da avenida Ramón Ferreiro, aos usuarios da cal lles adiquei moitas horas, semanas e meses. Moito cambiou dende que eu marchei: agora ata hai unha máquina de autoempréstimo! Sendo eu bibliotecaria, sei que existen, mais nunca coincidín en biblioteca ningunha onde a empregaran. Non as vira nin nas películas do Gholibud! É dicir, que tedes que pasarvos pola biblioteca que está xenial equipada e, abofé, marabillosamente atendida.

Logo de facerlles a rosca un pouco ás miñas e aos meus ex-compañeiros, mais sabendo que o digo porque así o sinto e aprezo, non estaría mal que falase do cerne do asunto: a propia presentación.


A presentación tivo lugar no enorme salón de actos, nun ambiente íntimo e cordial, e eu quería falar o tempo de tres folios tras escoitar as palabras de benvida da bibliotecaria Sabela (sniff... case choro) e o preámbulo de David, de Urco Editora, que me acompañou. Mais hai que adaptarse ao círculo que te rodea en cada intre, e entendín que, para a audiencia reducida que estaba presente na sala (Gregorio incluído, non me cabe dúbida), o ideal era rematar axiña a cháchara do meu monólogo para dar paso a un debate aberto, ao que se prestaba de xeito marabilloso o momento. Así que de tres folios dixen para min, mentres lles ía botando un ollo: "isto non, isto tampouco, disto outro pasamos...", e en menos que canta o galo din por finalizado o discurso e principiamos unha conversa, na que falamos de Ninguén lembra, da situación do mundo editorial, do libro en galego... dun feixe de temas do máis interesantes dos que resultou unha presentación digna de memoria. Ou iso creo eu.

E pouco a pouco vou aprendendo que non hai presentación igual á anterior, que todas teñen un sabor e unha prestancia propios, e que por moito que prepares o evento non sabes como rematará. E iso, evidentemente, encántame. Por iso estou desexando coñecer que me agarda este sábado 27 de xullo, ás 13 horas, na Feira do Libro de Rianxo, onde teño un oco reservado para falar de Daia, e de tantas outras personaxes, e quen sabe se da Degon Aerinaira. Nesta ocasión estarei acompañada dun colega nativo da terra que me acolle: Xosé Duncan, autor da triloxía As Crónicas de Bran, da que leva publicada a primeira parte, A revolta dos mestres. Outro día heivos falar delas, porque dan para entrada propia. Mentres, sigo pensando se mercarlles aos chineses unhas bengalas e convidar a quen veñan a cantar a rianxeira como remate da presentación... Non sei se é loucura ou xenialidade...

0 comentarios:

Apuntamentos sobre soños e sombras

23:24 Vanesa Santiago 0 Comentarios

Un ciclón de ocorridos de carga positiva mantívome afastada do blog durante este pasado mes, mais hai certos eventos dos cales quixera deixar (e deixarei) cumprida constancia aquí, entre eles, novas sobre presentacións (crónica sobre a última, que foi en Lugo, e adianto da vindeira, que será o 27 de xullo en Rianxo); porén, hai outro tema que sempre anhelei recoller neste blog e ata agora non tivera ocasión a facelo. Pois ben: a ocasión chegou. Vou falar doutros libros fantásticos. E o primeiro que terei o pracer de comentar será o escrito por Ariza Piñeiro (compañeiro nas feiras do libro que visitei ata agora co meu propio apéndice imaxinativo) e publicado canda este Ninguén lembra meu: Contos de soños e sombras. Con todos vós, un pequeno adianto do mesmo dende a óptica duaslueira. E, coma sempre, non garanto que estea libre de spóiler:

Segundo lemos na páxina da colección Alcaián, de Urco, a editora do volume, estamos ante "relatos breves (algúns moi breves) de terror psicolóxico, ou sexa, contos de medo que fan pensar. Algúns escritos cun toque de humor, outos cun toque de mala uva. Son contos de soños porque cando soñamos non distinguimos o real do imaxinario, e de sombras porque todos temos un lado oculto. Sabes que é iso que levas pegado e camiña á túa beira? Abre o libro e descúbreo."

Teña coidado o lector supersticioso, porque nos atopamos ante un libro no que lendas urbanas, mitos sobrenaturais e ocorridos truculentos teñen moito que dicir. Nestes 13 relatos que compoñen o volume (tiñan que ser 13!) abondan accidentes, crimes... e unhas areiñas (como di miña avoa cando bota a cunca enteira do sal no pote) do dantiano amor, que move o Sol e as demais estrelas.

A miña sentenza, un a un:

Xamais voltarei ao pazo: clásico ao estilo Dez negriños (casa illada e crimes) cun toque de tolemias e pantasmas.
Coutelle: amor (amor?, si, probablemente) rodeado de misterio, e máis alá, quen sabe?
Fría noite de asfalto e néboa: accidente na estrada e un morto. Xa dicía eu que a néboa era fronteiriza.
A rapaza do meu soño: espellos, soños, chaladuras, secuestros... e unha sorpresa final.
Os soños da loucura: soño? vixilia? loucura? onde empezan e onde acaban?
A lenda do pequeno trasno: seres mitolóxicos con sociedades moi humanas.
Naraia: seres mitolóxicos con relacións moi humanas.
Noite de blues: bebida, barra de bar e amores perigosos.
A daga e o pergamiño: historia da idade media que afunde a súa raíz na antigüidade.
Lenda urbana número 90: nunca sentiches curiosidade por coñecer ata onde chega a realidade dunha lenda urbana?
Crime non moi perfecto: cando un delituoso plan perfecto se nos vai das mans...
Prometinche amor eterno: traxedia e amor, sempre magneticamente unidos.
Que o diaño me leve: porque o diaño non sempre é un vello cornudo.

E aquí remato por hoxe, rumiando sobre estes contiños, con cousas que gardo para min, esperando que os leades e as descubrades por vós mesmos. Que a calor vos sexa leve nesta noite de verán (principalmente se estades por Ourense). Vale.

0 comentarios: